علي در کعبه چون آمد بدنيا شکاف کعبه ميگويد همين را مگر کوري نميبيني تو مولا دو چشم کور خود را باز گردان شکاف کعبه را بيني تو تو الآن بارها گفت محمد که علي جان منست هم بجان عليوفاطمه جانش صلوات بر چهره پر نورو جمال با صفايش صلوات بر مدار گوهر تاج نبوت ميدرخشد همچو خورشيد اين برج ولايت علي شاه جهان آراء شکاف کعبه شد پيدا بدنيا آمده مولا بگفته اين رسو الله که بعد از من بوود مولا که شايسته بوود حيدر بگويم من ولي الله علي مظلوم بودو يکته تنها شکاف کعبه ميگويدهمين را ) بجز از علي که آرد پسري ابوالعجايب که علم کند به عالم شهداي کربلائ را بخدا قسم خدا را به علي شناختم من به علي قسم خدا را شهه اول امامت که بوود همه علامت بخدا قسم شجاعت ترکانده کعبه هيبت که ز علمو حلم مولا که نياورده طاقت چو به کوه خوانده قرآن ز شکاف کوه در آمد به دو صد شتر علامت که بخوانده فزتو رب را چو برفت سوي الله